سندروم تونل کارپال چیست؟

در دنیای امروزی که تکنولوژی و کارهای دستی به شدت در جامعه جا افتاده‌اند، مشکلات مختلفی هم به همراه داشته‌اند. یکی از این مشکلات، سندروم تونل کارپال است که می‌تواند بر روی کیفیت زندگی افراد تأثیر مستقیمی داشته باشد. در این مقاله از سایت فیزیوتراپی رایان، به بررسی علت، علائم، درمان و پیشگیری از سندروم تونل کارپال می‌پردازیم.

سندروم تونل کارپال چیست و چگونه به وجود می آید؟

سندروم تونل کارپال یک اختلال عصبی-عضلانی است که معمولاً به دلیل فشار و فشار طولانی مدت بر روی عصب میانی کف دست در منطقه تونل کارپال ایجاد می‌شود. این عصب مسئول حس و حرکت انگشتان و دست است.

علائم سندروم تونل کارپال

علائم شما به صورت تدریجی پیشرفت خواهد کرد و علائم اولیه اکثرا در هنگام شب یا در هنگام صبح احساس می‌شود، کسانی که درگیر کارپال تونل هستند ممکن است نیاز به تکان دادن دست خود در هنگامی که از خواب بیدار می‌شوند داشته باشند ، درد حتی ممکن است باعث بیدار شدن مکرر آنها در هنگام شب شود.

پنج علامت شایع ابتلا به سندرم تونل کارپال شامل :

• درد
• احساس گزگز
• درد در ناحیه مچ و دست، که این درد تا ساعد و پیش رونده بودن ان تا بازو و شانه شما
• تحلیل عضله
• بیحسی

این علائم در همه انگشتان به غیر انگشت‌ کوچک و‌ نیمی‌ از انگشت حلقه درصورتی که به موقع درمان نشود ممکن است به بقیه قسمت‌ های دست و ساعد هم کشیده شوند.

علت ایجاد سندروم تونل کارپال

این سندروم به دلیل فشار طولانی‌مدت بر روی عصب میانی کف دست ایجاد می‌شود. علل اصلی این فشار شامل:

1. کارهای تکراری

انجام کارهای تکراری و با استفاده مداوم از دست‌ها می‌تواند باعث ایجاد فشار بیشتر بر روی عصب میانی کف دست شود. این موضوع به ویژه برای کسانی که حرفه‌ای کارهایی مثل تایپیست‌ها، موسیقی‌دان‌ها و کارگران صنعتی انجام می‌دهند مهم است.

2. استفاده نادرست از ابزارها

استفاده نادرست یا نامناسب از ابزارهای دستی می‌تواند باعث ایجاد فشار غیرطبیعی بر روی این عصب شود. به عنوان مثال، استفاده اشتباه از موسیقی یا ابزار‌های دستی توسط معلمان و دستیاران نیز می‌تواند به این مشکل منجر شود.

3. عوامل بیماری‌زا

بیماری‌هایی مانند دیابت، فیبرومیالژیا و التهاب‌های مفصلی می‌توانند باعث افزایش احتمال ابتلا به سندروم تونل کارپال شوند.

عوارض سندروم تونل کارپال

 در صورتی که این عارضه به موقع درمان نشود.عضلات کف انگشت شست ممکن است از کار بیفتند و فرد ممکن است  حتی توانایی تشخیص سرما و گرما رابا دستان  خود از دست بدهد و همین طور علائم این عارضه  روز به روز بیشتر و حتی امکان دارد سایر نقاط دست هم درگیر بشود. خطر ابتلا به این سندرم خصوصاً درافرادی چون ارایشگر ها ، خیاط ها ،خانوم های خانه دار، تایپیست ها ،افراد مشغول در خط تولید،افراد مبتلا به دیابت و.. شایع است. این حس ها شامل، درد و گز گز و مور مور، از مچ شما شروع می شود و تا نوک انگشتان کشیده می شود.

نحوره تشخصی سندروم تونل کارپال

فیزیوتراپیست هرگونه علامت اعم از، التهاب، دفورمیتی یا بدشکلی، فشردگی عصب، سرعت حرکت پیام های عصبی، رادر مچ دست، آرنج، شانه و گردن شما می پردازد و مورد بررسی قرار می دهد.

 تست فالن

پشت دستان خود را به مدت 60 ثانیه کنار هم می‌گیرید تا ببیند آیا این فعالیت بی حسی و گزگز در انگشتان دست به غیر از انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه ایجاد می‌کند. در صورت بروز این علائم در اسرع وقت به دکتر مراجعه کنید.

نوار عصب عضله(EMG)

این مطالعه نشان می دهد که آیا آسیب عسبی و عضلانی وجود دارد، در عارضه تونل کارپال علاوه بر عصب مدین ممکن است عصب اولنار هم در مچ دست یا در آرنج گیر بیفتد و تست نوار عصب و عضله می تواند این موضوع و اسیب های عصبی را چک کند و به ما اطلاعات دراین مورد بدهد.

MRI

 جهت بررسی دقیق تر وضعیت مچ دست برای سندروم تونل کارپال ، برای تصویر برداری امواج مافوق صوت و اسکن ام آر آی در مراکز درمانی انجام می شود.

سونوگرافی

این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا جهت ساخت تصویر استخوان و بافت ها استفاده می کند.

ورزش برای سندرم تونل کارپال

دو ورزشی که می‌توانند به کاهش علائم ناشی از ابتلا به سندرم تونل کمک کند عبارتند از:

تمرین اول

دست خود را جمع کنید به طوری که پشت دست شما رو به پایین باشد. انگشتان خود را به طور مستقیم رو به سقف باز کنید این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید در 2 ست و پس از چندروز به 3ست تغییردهید.

تمرین دوم

دستتان را باز کنید و انگشتان خود را تا آنجا که می‌توانید با دست دیگر رو به سمت خود بکشیدبه مدت 15 تا 30ثانیه نگه دارید . این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید و همچنین با دست مقابل هم ان را انجام دهید.

تمرین سوم

ساعد خود را روی یک سطح صاف، مانند میزبذارید در حالی که دست خودتان را از لبه آویزان کرده، کف دست رو به پایین قرار دهید.بهتر است یک حوله تا شده زیر مچ دستتان قرار دهید . انگشتان خود را آرام نگه دارید، دست خود را به سمت بالا حرکت دهید تا زمانی که کشش ملایمی را احساس کنید، سپس به حالت اولیه رها کنید 15 ثانیه در حالت کشش نگه دارید 10 مرتبه در دوسری این حرکت را انجام دهید.

بعد از اینکه این تمرین را انجام دادید همین حالت را با بغل دستتان انجام دهید.

کنارساعد خود را روی یک میز  نگه دارید، شست رو به بالا مچ دست را در تمام دامنه حرکتی خود به بالا و پایین حرکت دهید و سعی کنید در هر دو حالت کشش را ایجاد کنید به مدت 15 ثانیه 10 مرتبه در دوسری تکرار کنید.

روش های درمانی برای سندروم تونل کارپال

درمان تونل کارپال بدون جراحی فیزیوتراپی است. برای سرعت بخشیدن به  فرآیند بهبودی و کاهش احتمال عود مجدد بیماری لازم و ضروری هستند. این روش های درمانی شامل :

• لیزر درمانی تکار
• ماساژ بافت نرم
  
• الکترو درمانی
• درای نیدلینگ 
  
• گرما یا سرما درمانی
• ورزش درمانی برای تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکتی
• ارائه توصیه های لازم برای اصلاح فعالیت ها

داروهای کورتیکو استروئید

پزشک ممکن است از تزریق داروهای کورتیکو استروئید مثل کورتیزون در تونل کارپال برای کاهش درد استفاده کند. داروهای کورتیکو استروئید معمولا برای کاهش التهاب و ورم مفاصل استفاده می شوند که فشار وارد شده به عصب میانی دست را کم کنند.

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی

داروی ضد التهاب غیراستروئیدی: داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند سبب کاهش درد و التهاب شما شوند.

بریس یا آتل

پوشیدن یک بریس مانع از خم شدن مچ دست شما حین خواب می شود.قرار دادن مچ دست در حالت مستقیم فشار را بر عصب مدین در تونل کارپ کاهش می دهد. پوشیدن آتل در هنگام فعالیت های تشدید کننده درد توصیه می شود.

عمل جراحی

در یک عمل جراحی محدود می توان رباط جلوی مچ دست را بریده و فشار وارد شده بر تونل کارپال را با ایجاد فضای بیشتر برای عصب کاهش داد.

پس از گذشت چندین هفته از انجام عمل جراحی سندروم تونل کارپال  شما می توانید فعالیت عادی دست خود  را مجدداً  کم کم  آغاز کنید و اگر از فیزیوتراپی را در بعد عمل شروع کنید بازگشت شما به فعالیت عادی سریع تر خواهد بود

عوارض بعد از عمل سندرم تونل کارپال

عوارض بعد از عمل سندرم تونل کارپال به طور کلی نادر هستند، اما می توانند شامل موارد زیر باشند:

• درد: درد در محل برش جراحی طبیعی است و معمولاً با داروهای مسکن بدون نسخه قابل کنترل است.
• تورم: تورم در دست و انگشتان بعد از عمل جراحی رایج است و می توان با بالا نگه داشتن دست و استفاده از کمپرس یخ آن را کاهش داد.
• عفونت: عفونت محل برش جراحی نادر است، اما می تواند جدی باشد و نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد.
• آسیب به عصب: در موارد نادر، ممکن است عصب در حین عمل جراحی آسیب ببیند که می تواند منجر به ضعف یا بی حسی دائمی در دست شود.

سخن پایانی

 کلینیک رایان، بهترین کلینیک فیزیوتراپی در تهران شما را در تمامی این مراحل با جدید ترین متدهای روز دنیا و مجهزبه دستگاه های ساخت امریکا با پرسنل مجرب شمارا در تمامی مراحل همراهی میکند.

 ممکن است پس از عمل جراحی خطر ناچیز در ارتباط با عفونت و وارد شدن آسیب به عصب یا رگ های خونی وجود داشته باشد.

درباره مریم یزدیان

من دکتر مریم یزدیان متخصص فیزیوتراپی از دانشگاه شهید بهشتی هستم. شما میتوانید برای انجام انواع فیزیوتراپی به کلینیک فیزیوتراپی رایان مراجعه کنید.