همه چیز راجب میاستنی گراویس و درمان آن با فیزیوتراپی
میاستنی گراویس، یک اختلال خودایمنی است که عضلات را تضعیف می‌کند، به ویژه عضلات کنترلی چشم، دهان و گلو. در این مقاله، علائم، روش های تشخص و روش های درمان میاستنی گراویس بررسی می‌شود، همچنین روش های فیزیوتراپی و توانبخشی برای بهبود و کنترل علائم آن مورد بررسی قرار می‌گیرد. برای درمان این عارضه می توانید به کلینیک رایان، بهترین کلینیک فیزیوتراپی در تهران مراجعه نمایید.
چه چیزی باعث میاستنی گراویس می شود؟
میاستنی گراویس ارثی و مسری نیست؛ زمانی که آنتی‌بادی‌ها در بدن به گیرنده‌های طبیعی عضله حمله می‌کنند، ایجاد می‌شود. این باعث می‌شود تا ماده شیمیایی لازم برای تحریک انقباض عضلانی در نظر گرفته شده، مسدود گردد.
سابقه خانوادگی بیماری های خودایمنی ممکن است خطر ابتلا به یک اختلال خود ایمنی مانند MG را افزایش دهد. همچنین حدود 10-15٪ موارد MG در دوران کودکی ایجاد می شود.
هنگامی که فرد باردار که مبتلا به میاستنی گراویس است، آنتی‌بادی‌ها را به جنین منتقل می‌کند، ممکن است یک شکل موقت از میاستنی گراویس در جنین ایجاد شود که معمولا در عرض 2 تا 3 ماه برطرف می‌شود.
علائم میاستنی گراویس چیست؟
شایع ترین علائم میاستنی گراویس شامل:
هنگامی که MG روی چشم ها تأثیر می گذارد، می تواند باعث موارد زیر شود:
- افتادگی پلک (پتوز)
- تاری یا دوبینی (دوبینی)
- مشکلات حرکت چشم و پلک
MG می تواند بر کنترل عضلات صورت شما تأثیر بگذارد. این می تواند باعث موارد زیر شود:
- فلج صورت
- تغییرات در حالات چهره شما
- مشکلات جویدن
هنگامی که MG بر عضلات گلو تأثیر می گذارد، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- مشکل در صحبت کردن (دیسرتری)
- مشکلات مربوط به بلع
- مشکل در بلع یا جویدن
- صدای خشن
- ضعف گردن، که می تواند بالا بردن سر را دشوار کند
هنگامی که MG بر روی عضلات ناحیه قفسه سینه تاثیر می گذارد، ممکن است شما موارد زیر را تجربه کنید
- تنگی نفس
- مشکل در تنفس
- ضعف در دیافراگم و عضلات قفسه سینه
MG همچنین می تواند بر عضلات بازوها و پاهای شما تأثیر بگذارد، که ممکن است باعث شود:
- خستگی
- ضعف در انگشتان، دست ها و بازوها
- ضعف کلی در پاهای شما
- مشکلات بالا رفتن از پله ها یا بلند کردن اشیاء
علائم میاستنی گراویس ممکن است شبیه سایر بیماری ها باشد. همیشه برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید. شعله ور شدن و بهبودی (کاهش علائم) ممکن است هر از گاهی در طول دوره میاستنی گراویس رخ دهد.
چگونه میاستنی گراویس تشخیص داده می شود؟
پزشک می تواند میاستنی گراویس را بر اساس علائم و آزمایشات خاص تشخیص دهد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک در مورد سابقه پزشکی و علائم می پرسد.
یک راه متداول برای تشخیص میاستنی گراویس، آزمایش واکنش به داروهای خاص است. هنگامی که داروی آنتی کولین استراز به بیمار داده می شود، ضعف عضلانی اغلب برای مدت کوتاهی به طور چشمگیری بهبود می یابد. اگر فرد به دارو پاسخ دهد، بیماری میاستنی گراویس را تأیید می شود.
سایر آزمایشاتی که ممکن است انجام شود عبارتند از:
- آزمایشات خون: این آزمایش ها به دنبال آنتی بادی هایی هستند که ممکن است در افراد مبتلا به میاستنی گراویس وجود داشته باشد.
- آزمایشات ژنتیکی: این آزمایش ها برای بررسی شرایطی که در خانواده ها وجود دارد انجام می شود.
- مطالعات هدایت عصبی: آزمایشی به نام تحریک عصبی مکرر برای تشخیص میاستنی گراویس استفاده می شود.
- الکترومیوگرافی (EMG): آزمایشی که فعالیت الکتریکی عضله را اندازه گیری می کند. EMG می تواند فعالیت غیر طبیعی الکتریکی عضلات را به دلیل بیماری ها و شرایط عصبی عضلانی تشخیص دهد.
روش های درمان میاستنی گراویس
هیچ درمانی برای میاستنی گراویس وجود ندارد، اما علائم اغلب قابل کنترل هستند. میاستنی گراویس یک بیماری مادام العمر است. تشخیص زودهنگام کلید مدیریت این بیماری است.
هدف از درمان افزایش عملکرد عضلات و جلوگیری از مشکلات بلع و تنفس است. اکثر افراد مبتلا به این بیماری می توانند قدرت عضلانی خود را بهبود بخشند و زندگی عادی یا تقریباً عادی داشته باشند. در موارد شدیدتر، ممکن است به کمک برای تنفس و غذا خوردن نیاز باشد.
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دارویی: ممکن است از داروهای آنتی کولین استراز، استروئیدها یا داروهایی که پاسخ سیستم ایمنی را سرکوب می کنند (داروهای سرکوب کننده ایمنی) استفاده شود.
- تیمکتومی: این عمل جراحی برداشتن غده تیموس است. نقش غده تیموس در میاستنی گراویس به طور کامل شناخته نشده است و تیمکتومی ممکن است علائم را بهبود بخشد یا خیر. با این حال، علائم را در بیش از 70٪ از افرادی که سرطان تیموس ندارند، احتمالاً با تغییر پاسخ سیستم ایمنی کاهش می دهد.
- پلاسمافرزیس: روشی که آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی را از خون حذف می‌کند و خون را با آنتی‌بادی‌های طبیعی خون اهدایی جایگزین می‌کند.
- ایمونوگلوبولین: یک فرآورده خونی که به کاهش حمله سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی کمک می کند. به صورت داخل وریدی (IV) داده می شود.
نقش فیزیوتراپی در درمان میاستنی گراویس
فیزیوتراپی یکی از ابزارهای موثر در مدیریت و درمان میاستنی گراویس (MG) است. این روش در بهبود علائم و کاهش تأثیرات این بیماری موثر می‌باشد.
برخی از مزایا و کاربردهای فیزیوتراپی در درمان MG عبارتند از:
- تقویت عضلات: تمرینات فیزیوتراپی به تقویت عضلات ارادی کمک می‌کنند و باعث بهبود کنترل حرکتی و توانایی عضلات می‌شود.
- افزایش مهارت‌های حرکتی: تمرینات متنوع فیزیوتراپی می‌توانند به بهبود مهارت‌های حرکتی و تنظیم حرکات کمک کنند.
- کاهش ضعف عضلات: از طریق تمرینات تقویتی و تنظیمی، فیزیوتراپی می‌تواند ضعف عضلات را کاهش دهد و عملکرد عضلات را بهبود بخشد.
- کاهش درد و تنش عضلانی: تکنیک‌های مختلف فیزیوتراپی می‌توانند در کاهش درد و تنش عضلانی کمک کنند و راحتی بیشتری به بیماران با MG بخشیده و کیفیت زندگی آن‌ها را افزایش دهند.
- ارتقاء انعطاف‌پذیری و محدودیت‌های حرکتی: فیزیوتراپی می‌تواند به افراد با MG کمک کند تا انعطاف‌پذیری عضلات خود را افزایش دهند و محدودیت‌های حرکتی را کاهش دهند.
تمرینات منظم و هدفمند فیزیوتراپی تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود علائم MG کمک کند و کیفیت زندگی بیماران را ارتقا دهد. شما می توانید برای انجام فیزیوتراپی به بهترین کلینیک فیزیوتراپی در ملاصدرا تهران، کلینیک رایان مراجعه نمایید.
سایر مزایای فیزیوتراپی عبارتند از:
- کاهش وزن
- کاهش خطر فشار خون، دیابت، کلسترول
- کاهش خطر بیماری های قلبی
- کاهش خطر پوکی استخوان
- افزایش خلق و خو. بهبود عملکرد شناختی
- افزایش ظرفیت عملکردی خط پایه، بهبود کارایی مکانیکی
عواملی که MG را بدتر می کنند:
- خستگی
- بیماری
- استرس
- گرمای شدید
- برخی داروها (کلروکین، پروکائین، لیتیوم، فنی توئین، بتاکرها، پروکائین آمید، استاتین ها)
کلام آخر
میاستنی گراویس، اختلال خودایمنی است که عضلات را ضعیف می‌کند، مخصوصاً عضلات کنترلی چشم، دهان و گلو. درمان این بیماری ممکن است شامل داروها و فیزیوتراپی باشد. فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات، افزایش مهارت‌های حرکتی، و کاهش تنش و درد عضلات کمک کند. همچنین، از اهمیت اقداماتی برای کاهش تأثیرات منفی نظیر خستگی، استرس و داروهای خاص هم خبر داده شد.
منبع:
