انواع بی اختیاری ادرار چیست؟
آیا تا به حال با نشت ناخواسته ادرار هنگام سرفه، عطسه یا بلند کردن اجسام سنگین مواجه شده‌اید؟ آیا احساس فوریت ناگهانی برای دفع ادرار شما را نگران کرده است؟ بی‌اختیاری ادرار، از دست دادن کنترل مثانه، مشکلی شایع است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عارضه می‌تواند کیفیت زندگی افراد را به طور قابل توجهی کاهش دهد، اما خبر خوب این است که روش‌های درمانی موثری برای مدیریت و حتی رفع آن وجود دارد. در این مقاله جامع از فیزیوترتپی رایان، ما به بررسی انواع بی اختیاری ادرار می‌پردازیم، نقش حیاتی فیزیوتراپی در درمان آن را تشریح می‌کنیم، ورزش‌های موثر برای تقویت عضلات کف لگن را معرفی می‌کنیم و به روش‌های تشخیص و پیشگیری از این عارضه می‌پردازیم. هدف ما ارائه اطلاعات دقیق، کاربردی و به‌روز از منابع معتبر است تا شما را در مسیر بهبود و بازیابی کنترل بر مثانه‌تان یاری کنیم. با ما همراه باشید تا با این مشکل شایع بیشتر آشنا شوید و بدانید که چگونه میتوانید گام‌های موثری برای بهبود وضعیت خود بردارید.
انواع بی‌اختیاری ادرار چیست؟
بی‌اختیاری ادرار انواع مختلفی دارد که هر کدام علل و علائم خاص خود را دارند. شناخت نوع بی‌اختیاری به تعیین بهترین روش درمانی کمک می‌کند.
بی‌اختیاری استرسی (Stress Incontinence)
بی‌اختیاری استرسی شایع‌ترین انواع بی اختیاری ادرار است و زمانی رخ می‌دهد که فشار داخل شکم افزایش می‌یابد و عضلات کف لگن که از مجرای ادرار حمایت می‌کنند، به اندازه کافی قوی نیستند تا جلوی نشت ادرار را بگیرند.
- علل بی‌اختیاری استرسی:
- ضعف عضلات کف لگن ناشی از بارداری، زایمان (به ویژه زایمان‌های متعدد یا زایمان‌های دشوار)، جراحی‌های لگنی (مانند برداشتن پروستات یا رحم)، یائسگی (به دلیل کاهش هورمون استروژن)، اضافه وزن یا چاقی، و ورزش‌های سنگین که فشار زیادی به لگن وارد می‌کنند.
- ضعف اسفنکتر ادرار (عضله‌ای که مجرای ادرار را می‌بندد).
- علائم بی‌اختیاری استرسی:
- نشت ادرار هنگام سرفه، عطسه، خنده، بلند کردن اجسام سنگین، ورزش کردن یا هر فعالیتی که باعث افزایش فشار داخل شکم شود. میزان نشت می‌تواند از چند قطره تا تخلیه کامل مثانه متغیر باشد.
بی‌اختیاری فوری (Urge Incontinence)
بی‌اختیاری فوری یا بی‌اختیاری با فوریت با احساس ناگهانی و شدید نیاز به دفع ادرار مشخص می‌شود که اغلب فرد فرصت کافی برای رسیدن به سرویس بهداشتی را پیدا نمی‌کند و دچار نشت ادرار می‌شود.
- علل بی‌اختیاری فوری:
- انقباضات غیرارادی عضله دترسور مثانه (عضله‌ای که دیواره مثانه را تشکیل می‌دهد) که می‌تواند ناشی از عفونت‌های مجاری ادراری، آسیب‌های عصبی (مانند سکته مغزی یا ام‌اس)، تحریک مثانه (توسط کافئین، الکل یا غذاهای تند)، یا علت ناشناخته (بی‌اختیاری فوری ایدیوپاتیک) باشد.
- علائم بی‌اختیاری فوری:
- احساس ناگهانی و شدید فوریت برای دفع ادرار.
- تکرر ادرار (دفع ادرار بیش از ۸ بار در روز).
- شب ادراری (بیدار شدن برای دفع ادرار بیش از یک بار در شب).
- نشت ادرار به دنبال احساس فوریت.
بی‌اختیاری سرریز (Overflow Incontinence)
بی‌اختیاری سرریز زمانی رخ می‌دهد که مثانه به طور کامل تخلیه نمی‌شود و به تدریج پر شده و در نهایت سرریز می‌کند و باعث نشت مداوم یا قطره‌قطره ادرار می‌شود.
- علل بی‌اختیاری سرریز:
- انسداد مجرای ادرار ناشی از بزرگ شدن پروستات (در مردان)، افتادگی مثانه (سیستوسل در زنان)، تنگی مجرای ادرار یا سنگ‌های مثانه.
- ضعف عضله دترسور مثانه ناشی از آسیب‌های عصبی (مانند دیابت، ام‌اس یا آسیب نخاعی) یا برخی داروها.
- علائم بی‌اختیاری سرریز:
- نشت مکرر و قطره‌قطره ادرار.
- احساس عدم تخلیه کامل مثانه پس از ادرار کردن.
- مشکل در شروع جریان ادرار.
- جریان ادرار ضعیف و منقطع.
- احساس فشار یا ناراحتی در ناحیه پایین شکم.
بی‌اختیاری مختلط (Mixed Incontinence)
بی‌اختیاری مختلط ترکیبی از علائم بی‌اختیاری استرسی و فوری است. در این حالت، فرد هم هنگام افزایش فشار داخل شکم دچار نشت ادرار می‌شود و هم احساس فوریت ناگهانی برای دفع ادرار دارد.
- مدیریت بی‌اختیاری مختلط:
- درمان بی‌اختیاری مختلط شامل مدیریت هر دو نوع بی‌اختیاری است و ممکن است ترکیبی از تمرینات کف لگن، دارو درمانی و تغییرات سبک زندگی باشد. فیزیوتراپیست می‌تواند با ارزیابی دقیق علائم، یک برنامه درمانی جامع برای مدیریت هر دو مولفه طراحی کند.
بی‌اختیاری عملکردی (Functional Incontinence)
بی‌اختیاری عملکردی زمانی رخ می‌دهد که فرد از نظر فیزیولوژیکی کنترل مثانه سالمی دارد، اما مشکلات حرکتی، شناختی یا محیطی مانع از رسیدن به موقع به سرویس بهداشتی می‌شود.
- راهکارهای مقابله با بی‌اختیاری عملکردی:
- بهبود دسترسی به سرویس بهداشتی (مانند استفاده از توالت فرنگی کنار تخت یا ایجاد تغییرات در محیط زندگی).
- برنامه‌ریزی منظم برای دفع ادرار.
- استفاده از وسایل کمکی مانند واکر یا عصا در صورت مشکلات حرکتی.
- ارائه کمک و یادآوری برای افراد با مشکلات شناختی.
نقش حیاتی فیزیوتراپی در درمان انواع بی اختیاری ادرار
فیزیوتراپی نقش مهمی در درمان انواع بی اختیاری ادرار ایفا می‌کند. فیزیوتراپیست‌ها متخصصانی هستند که در ارزیابی و درمان مشکلات مربوط به عضلات و سیستم اسکلتی-عضلانی تخصص دارند. در مورد بی‌اختیاری ادرار، تمرکز فیزیوتراپی بر بهبود عملکرد عضلات کف لگن است.
- ارزیابی عملکرد عضلات کف لگن توسط فیزیوتراپیست:
- فیزیوتراپیست در ابتدا یک ارزیابی جامع انجام می‌دهد که شامل بررسی سابقه پزشکی، شرح علائم، و معاینه فیزیکی برای ارزیابی قدرت، استقامت و هماهنگی عضلات کف لگن می‌شود. این ارزیابی ممکن است شامل معاینه داخلی نیز باشد تا عملکرد دقیق عضلات ارزیابی شود.
- طراحی برنامه‌های تمرینی اختصاصی برای بهبود کنترل مثانه:
- بر اساس نتایج ارزیابی، فیزیوتراپیست یک برنامه تمرینی اختصاصی برای هر فرد طراحی می‌کند. این برنامه‌ها معمولاً شامل تمرینات کف لگن (کگل) با تاکید بر تکنیک صحیح انقباض و رهاسازی عضلات، افزایش تدریجی شدت و مدت زمان انقباضات، و ادغام تمرینات در فعالیت‌های روزمره است.
- بهبود کیفیت زندگی با فیزیوتراپی:
- فیزیوتراپی با تقویت عضلات کف لگن می‌تواند به طور چشمگیری کنترل مثانه را بهبود بخشد، دفعات نشت ادرار را کاهش دهد، و در نتیجه کیفیت زندگی بیماران را ارتقا دهد. آموزش‌های ارائه شده توسط فیزیوتراپیست به افراد کمک می‌کند تا مکانیسم‌های کنترل مثانه خود را بهتر درک کنند و راهکارهای موثری برای مدیریت علائم خود بیاموزند.
تمرینات کف لگن یا کِگل
تمرینات کف لگن، که اغلب به عنوان تمرینات کگل شناخته می‌شوند، انقباضات و رهاسازی‌های ارادی عضلاتی هستند که از اندام‌های لگنی از جمله مثانه و مجرای ادرار حمایت می‌کنند. این تمرینات به عنوان خط اول درمان برای بی‌اختیاری استرسی و فوری شناخته می‌شوند و نقش اساسی در بهبود کنترل مثانه دارند.
-
اهمیت تمرینات کگل در بی‌اختیاری استرسی و فوری:
- در بی‌اختیاری استرسی، تمرینات کگل با تقویت عضلات کف لگن، حمایت بیشتری از مجرای ادرار در هنگام افزایش فشار داخل شکم فراهم می‌کنند و از نشت ادرار جلوگیری می‌کنند.
- در بی‌اختیاری فوری، تمرینات کگل می‌توانند به افزایش کنترل ارادی بر انقباضات مثانه کمک کرده و احساس فوریت را کاهش دهند.
-
روش صحیح انجام تمرینات کگل:
- شناسایی عضلات کف لگن: برای شناسایی صحیح عضلات کف لگن، تصور کنید که می‌خواهید جریان ادرار را متوقف کنید یا از خروج گاز جلوگیری کنید. عضلاتی که در این عمل درگیر هستند، عضلات کف لگن هستند. همچنین میتوانید به آرامی یک انگشت تمیز را داخل واژن (در زنان) یا مقعد (در مردان) قرار داده و سعی کنید این عضلات را منقبض کنید. باید احساس کنید که عضلات اطراف انگشت شما سفت می‌شوند. از منقبض کردن عضلات شکم، باسن یا ران خودداری کنید.
- انقباض و رهاسازی عضلات: پس از شناسایی عضلات کف لگن، آن‌ها را به مدت ۳ تا ۵ ثانیه منقبض کنید و سپس به مدت ۳ تا ۵ ثانیه رها کنید. در طول انقباض، به طور طبیعی نفس بکشید و از حبس کردن نفس خودداری کنید.
- تعداد تکرار و جلسات تمرینی: در هر جلسه، ۸ تا ۱۲ تکرار از انقباض و رهاسازی عضلات را انجام دهید. توصیه می‌شود که روزانه سه جلسه تمرین انجام دهید (در مجموع ۲۴ تا ۳۶ انقباض در روز). میتوانید این تمرینات را در حالت‌های مختلف نشسته، ایستاده یا درازکش انجام دهید.
- مدت زمان دوره درمان و پیگیری: برای دستیابی به نتایج مطلوب، انجام منظم تمرینات کگل حداقل به مدت ۳ ماه توصیه می‌شود. پیگیری ماهانه توسط فیزیوتراپیست می‌تواند به ارزیابی پیشرفت و تنظیم برنامه تمرینی در صورت نیاز کمک کند.
بیوفیدبک
بیوفیدبک یک تکنیک آموزشی است که به افراد کمک می‌کند تا آگاهی بیشتری از عملکردهای غیر ارادی بدن خود، مانند انقباض عضلات کف لگن، پیدا کنند و یاد بگیرند چگونه آن‌ها را کنترل کنند.
بیوفیدبک چگونه کار می‌کند؟
برای درمان بی‌اختیاری ادرار می توان از بیوفیدبک عضلات کف لگن استفاده کرد،در این روش از دستگاه‌های الکترومیوگرافی (EMG) یا فشارسنج استفاده می‌شود. الکترودهای EMG بر روی پوست اطراف عضلات کف لگن قرار می‌گیرند و فعالیت الکتریکی این عضلات را ثبت می‌کنند. فشارسنج‌ها تغییرات فشار در داخل واژن یا مقعد را اندازه‌گیری می‌کنند. این اطلاعات به صورت بصری (مانند نمودار یا نوار) یا شنیداری به بیمار نشان داده می‌شود. این بازخورد به بیمار کمک می‌کند تا بفهمد آیا عضلات کف لگن را به درستی منقبض می‌کند یا خیر و چگونه می‌تواند انقباضات قوی‌تر و موثرتری داشته باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره درمان بی اختیاری ادرار با بیوفیدبک کلیک نمایید.
طب فشاری (Acupressure)
طب فشاری یک روش درمانی سنتی است که با اعمال فشار ملایم بر نقاط خاصی از بدن به منظور تحریک جریان انرژی و بهبود عملکرد اندام‌ها و سیستم‌های مختلف بدن انجام می‌شود. در زمینه بی‌اختیاری ادرار، طب فشاری می‌تواند به عنوان یک روش مکمل در کنار سایر درمان‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
- نقاط طب فشاری موثر در کنترل مثانه (K3 و CV2):
- مطالعات اولیه نشان داده‌اند که تحریک نقاط خاصی مانند K3 (Taixi) واقع در فرورفتگی بین قوزک داخلی و تاندون آشیل، و CV2 (Qugu) واقع در خط میانی زیر ناف، می‌تواند به کاهش تنش عضلانی در ناحیه لگن و بهبود کنترل مثانه کمک کند. اعتقاد بر این است که فشار بر این نقاط می‌تواند بر عملکرد سیستم عصبی و عضلات مرتبط با مثانه تاثیر بگذارد.
- شواهد اولیه از تاثیرات مثبت طب فشاری:
- برخی از کارآزمایی‌های بالینی تصادفی (RCTs) اثرات مثبتی از طب فشاری در کاهش علائم بی‌اختیاری ادرار، به ویژه بی‌اختیاری فوری، نشان داده‌اند. این مطالعات گزارش کرده‌اند که استفاده از طب فشاری می‌تواند منجر به کاهش دفعات ادرار، کاهش احساس فوریت و کاهش میزان نشت ادرار شود.
- نیاز به تحقیقات بیشتر در زمینه طب فشاری و بی‌اختیاری ادرار:
- با وجود شواهد اولیه امیدوارکننده، برای تعمیم نتایج و تعیین پروتکل‌های استاندارد طب فشاری در درمان بی‌اختیاری ادرار، نیاز به مطالعات بیشتر با حجم نمونه بزرگتر و طراحی دقیق‌تر وجود دارد. طب فشاری می‌تواند به عنوان یک روش مکمل بی‌خطر و کم‌تهاجمی در نظر گرفته شود، اما تصمیم‌گیری در مورد استفاده از آن باید با مشورت پزشک و فیزیوتراپیست صورت گیرد.
یکی از رویکردی های نوین در فیزیوتراپی ترکیب درای نیدلینگ، طب فشاری و دستگاه‌های پیشرفته می باشد برای اینکه با این نوع درمان آشنایی بیشتری پیدا کنید کلیک نمایید.
فیزیوتراپی رایان با داشتن تیم حرفه ای و آشنایی با آخرین تکنیک ها روز دنیا به بیماران خود برای درمان انواع بی اختیاری ادرار کمک می کند، برای دریافت مشاوره از مشاوران کلینیک ما به عنوان بهترین کلینیک فیزیوتراپی تهران با شماره های 02188602007 تماس حاصل فرمایید.
روش‌های تشخیص انواع بی اختیاری ادرار
تشخیص دقیق نوع و علت انواع بی اختیاری ادرار گام مهمی در تعیین بهترین روش درمانی است. پزشکان و متخصصان از روش‌های مختلفی برای ارزیابی و تشخیص این عارضه استفاده می‌کنند:
- شرح حال و معاینه فیزیکی: پزشک در ابتدا در مورد سابقه پزشکی، علائم بی‌اختیاری (شروع، دفعات، میزان نشت، عوامل تحریک‌کننده)، داروهای مصرفی و سایر شرایط پزشکی سوال خواهد کرد. معاینه فیزیکی شامل بررسی شکم، لگن و معاینه عصبی برای ارزیابی عملکرد عضلات و اعصاب مرتبط با کنترل مثانه انجام می‌شود. در زنان، معاینه لگنی برای بررسی افتادگی احتمالی اندام‌های لگنی صورت می‌گیرد و در مردان، معاینه پروستات انجام می‌شود.
- تست‌های اورودینامیک: این گروه از تست‌ها عملکرد مثانه و مجرای ادرار را در ذخیره و تخلیه ادرار ارزیابی می‌کنند. تست‌های اورودینامیک شامل موارد زیر است:
- اوروفلومتری (Uroflowmetry): اندازه‌گیری سرعت جریان ادرار و حجم ادرار دفع شده.
- سیستومتری (Cystometry): اندازه‌گیری فشار داخل مثانه در حین پر شدن و تخلیه.
- الکترومیوگرافی (EMG): اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی عضلات کف لگن و اسفنکتر ادرار.
- مطالعات فشار-جریان (Pressure-Flow Studies): اندازه‌گیری همزمان فشار مثانه و سرعت جریان ادرار برای ارزیابی عملکرد عضله دترسور و وجود انسداد.
- دفترچه ثبت ادرار (Bladder Diary): بیمار برای چند روز (معمولاً ۳ تا ۷ روز) میزان مایعات مصرفی، زمان دفع ادرار، حجم ادرار دفع شده و زمان‌های نشت ادرار را ثبت می‌کند. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا الگوهای ادراری و میزان بی‌اختیاری را ارزیابی کند.
- سایر روش‌های تشخیصی:
- آزمایش ادرار (Urine Analysis): برای بررسی عفونت مجاری ادراری یا وجود خون در ادرار.
- سونوگرافی (Ultrasound): برای بررسی ساختار مثانه، کلیه‌ها و حجم ادرار باقی‌مانده پس از تخلیه (Residual Volume).
- سیستوسکوپی (Cystoscopy): یک روش تهاجمی که در آن یک لوله نازک مجهز به دوربین از طریق مجرای ادرار وارد مثانه می‌شود تا داخل مثانه و مجرای ادرار بررسی شود. این روش معمولاً در صورت وجود علائم انسداد یا سایر مشکلات ساختاری انجام می‌شود.
پیشگیری از انواع بی اختیاری ادرار
علاوه بر درمان‌های فعال، اتخاذ برخی تغییرات در سبک زندگی و رعایت نکات پیشگیرانه می‌تواند به مدیریت و کاهش خطر ابتلا به بی‌اختیاری ادرار کمک کند:
- ادامه تمرینات کف لگن برای جلوگیری از عود
- مدیریت وزن و مصرف مایعات
- کاهش مصرف مواد محرک مثانه (کافئین و الکل): کافئین و الکل می‌توانند مثانه را تحریک کرده و باعث افزایش فوریت و تکرر ادرار شوند. محدود کردن مصرف نوشیدنی‌های حاوی کافئین (مانند قهوه، چای و نوشابه‌های انرژی‌زا) و الکل می‌تواند به کاهش علائم بی‌اختیاری کمک کند.
- آموزش رفتاری مثانه (Bladder Training): این روش شامل برنامه‌ریزی زمان‌بندی منظم برای تخلیه ادرار (حتی در صورت عدم احساس نیاز) و به تدریج افزایش فواصل بین دفعات ادرار کردن است. ثبت دفعات ادرار و نشت ادرار در دفترچه ثبت ادرار به راهبری این درمان کمک می‌کند. هدف از آموزش رفتاری مثانه، افزایش ظرفیت مثانه و بهبود کنترل ارادی بر دفع ادرار است.
- درمان یبوست: یبوست مزمن می‌تواند فشار زیادی به مثانه وارد کرده و علائم بی‌اختیاری را تشدید کند. داشتن یک رژیم غذایی پرفیبر و مصرف کافی مایعات برای جلوگیری از یبوست مهم است.
- ترک سیگار
برای کسب اطلاعات کامل درباره هزینه فیزیوتراپی در بی اختیاری ادرار کلیک نمایید.
آیا بی اختیاری ادرار فقط یک مشکل زنانه است؟
خیر، بی اختیاری ادرار فقط یک مشکل زنانه نیست و مردان نیز می‌توانند دچار بی اختیاری ادرار شوند. با این حال، بی اختیاری ادرار در زنان شایع‌تر است.
بی اختیاری ادرار در زنان بیشتر از مردان است. این به دلیل عوامل مختلفی است، از جمله:
- بارداری و زایمان: بارداری و زایمان می‌توانند باعث آسیب به عضلات کف لگن شوند که به کنترل مثانه کمک می‌کنند.
- یائسگی: یائسگی می‌تواند باعث کاهش سطح هورمون استروژن شود که به حفظ عضلات کف لگن کمک می‌کند.
- افزایش سن: با افزایش سن، عضلات کف لگن ضعیف‌تر می‌شوند که می‌تواند باعث بی اختیاری ادرار شود.
بی اختیاری ادرار در مردان نیز می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله:
- بزرگ شدن پروستات: بزرگ شدن پروستات می‌تواند باعث فشار بر مثانه شود و باعث بی اختیاری ادرار شود.
- آسیب به اعصاب کنترل‌کننده مثانه: آسیب به اعصاب کنترل‌کننده مثانه می‌تواند ناشی از بیماری‌های عصبی مانند دیابت یا سکته مغزی باشد.
- جراحی: جراحی در ناحیه لگن می‌تواند باعث آسیب به عضلات کف لگن یا اعصاب کنترل‌کننده مثانه شود.
درمان بی اختیاری ادرار در زنان و مردان به نوع بی اختیاری ادرار و علت آن بستگی دارد. برخی از روش‌های درمانی عبارتند از:
نتیجه‌گیری
بی‌اختیاری ادرار یک مشکل شایع است که می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. خوشبختانه، روش‌های درمانی موثری برای مدیریت و بهبود این عارضه وجود دارد. تمرینات کف لگن (PFMT یا کِگل) به عنوان بهترین درمان اولیه برای بی‌اختیاری استرسی و فوری شناخته می‌شوند و نقش اساسی در تقویت عضلات حمایت‌کننده مثانه دارند. بیوفیدبک می‌تواند ابزاری ارزشمند برای بیمارانی باشد که در یادگیری فرم صحیح انقباض عضلات کف لگن مشکل دارند. طب فشاری نیز به عنوان یک روش مکمل، شواهد اولیه مثبتی در کاهش علائم نشان داده است، هرچند به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.
تشخیص دقیق نوع بی‌اختیاری از طریق شرح حال، معاینه فیزیکی و تست‌های اورودینامیک برای تعیین بهترین برنامه درمانی ضروری است. علاوه بر درمان‌های فعال، تغییرات در سبک زندگی مانند مدیریت وزن، تنظیم مصرف مایعات، کاهش مصرف مواد محرک مثانه و آموزش رفتاری مثانه نقش مهمی در مدیریت و پیشگیری از بی‌اختیاری ادرار ایفا می‌کنند.
طراحی برنامه درمان باید به صورت فردمحور و تحت نظر یک فیزیوتراپیست مجرب و تیم پزشکی متخصص انجام شود تا بهترین نتایج حاصل شده و کیفیت زندگی افراد مبتلا به بی‌اختیاری ادرار به طور چشمگیری بهبود یابد، پس با کلینیک فیزیوتراپی رایان در ارتباط باشید.
پرسش و پاسخ‌های متداول (FAQ)
- چه کسانی بیشتر در معرض خطر بی‌اختیاری ادرار قرار دارند؟
- افزایش سن، جنسیت (زنان به دلیل بارداری، زایمان و یائسگی بیشتر در معرض خطر هستند)، سابقه خانوادگی، اضافه وزن و چاقی، برخی بیماری‌های مزمن (مانند دیابت و ام‌اس)، و جراحی‌های لگنی می‌توانند خطر ابتلا به بی‌اختیاری ادرار را افزایش دهند.
- آیا بی‌اختیاری ادرار فقط مختص افراد مسن است؟
- خیر، بی‌اختیاری ادرار می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اگرچه با افزایش سن شیوع آن بیشتر می‌شود. عوامل مختلفی مانند بارداری، زایمان، آسیب‌های عصبی و برخی بیماری‌ها می‌توانند افراد جوان‌تر را نیز تحت تاثیر قرار دهند.
- چه مدت طول می‌کشد تا نتایج تمرینات کگل برای انواع بی اختیاری ادرار مشخص شود؟
- به طور معمول، برای مشاهده بهبودی در علائم بی‌اختیاری ادرار با انجام منظم تمرینات کگل، حداقل ۳ ماه زمان لازم است. صبر و استمرار در انجام صحیح تمرینات کلید موفقیت است.
- آیا داروهایی برای درمان بی‌اختیاری ادرار وجود دارد؟
- بله، بسته به نوع بی‌اختیاری، داروهایی می‌توانند برای کمک به مدیریت علائم تجویز شوند. برای بی‌اختیاری فوری، داروهای آنتی‌کولینرژیک و بتا-۳ آگونیست‌ها می‌توانند به کاهش انقباضات غیرارادی مثانه کمک کنند. برای بی‌اختیاری استرسی، داروها معمولاً نقش کمتری دارند، اما ممکن است داروهایی برای تقویت اسفنکتر ادرار تجویز شوند. تصمیم‌گیری در مورد مصرف دارو باید توسط پزشک متخصص صورت گیرد.
- آیا جراحی یک گزینه درمانی برای انواع بی اختیاری ادرار است؟
- بله، در مواردی که درمان‌های محافظه‌کارانه مانند فیزیوتراپی و داروها موثر نباشند، جراحی می‌تواند یک گزینه درمانی برای برخی از انواع بی‌اختیاری ادرار، به ویژه بی‌اختیاری استرسی و سرریز ناشی از انسداد، باشد. انواع مختلفی از روش‌های جراحی وجود دارد و انتخاب روش مناسب بستگی به نوع و علت بی‌اختیاری دارد.
11. منابع
- Pelvic floor muscle training exercises – MedlinePlus
- Pelvic floor dysfunction: prevention and non-surgical management – NICE NG210
- Pelvic floor muscle training for urinary incontinence with or without bio-feedback – PubMed
- 10 ways to stop leaks – NHS
- Use of pelvic floor muscle training for women with UI – AAFP
- Pelvic floor muscle exercise and training for coping with urinary incontinence – PMC
- Pelvic floor muscle training for urinary incontinence in women – Cochrane CD005654
- Pelvic floor muscle exercises and bladder training – Voices for PFD
- Here Is the Right Way to Do Kegel Exercises – SELF
- Effect of acupressure in treating urodynamic stress incontinence – PubMed
